เป้าหมายรายสัปดาห์ : นักเรียนเข้าใจและสามารถคาดคะเน เปรียบเทียบ บอกความยาวเป็นกิโลเมตร เมตร เซนติเมตรและมิลลิเมตรได้ เลือกใช้เครื่องมือวัดอย่างเหมาะสม สร้างและแก้โจทย์ความยาวได้ด้วยตนเอง นำสิ่งที่เรียนรู้ไปปรับใช้ในการเรียนรู้อื่นๆอย่างเหมาะสม
ตัวอย่างกิจกรมและชิ้นงาน
ฟังนิทาน/คาดเดา/เทียบเคียงความยาว
ฟังนิทาน/คาดเดา/เทียบเคียงความยาว
ให้โจทย์ / เลือกเครื่องมือวัด
วัดเทียบเคียงระยะทาง
การวัดสัปดาห์นี้เป็นการวัดความยาวขั้นแรกครูชงด้วยนิทานและเรื่องเล่าเกี่ยวกับการวัดที่นักเรียนสนใจและร่วมแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับการวัดได้ "เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งของใดจะสั้นหรือยาวกว่ากันโดยไม่มีเครื่องมือวัด" พี่แพรวา : เอามาเทียบกัน , พี่ออย : เอาเชือกมาวัดเทียบกัน ,พี่โชค พี่อลิซท์ : วัดด้วยคืบ ,พี่แก้ม : ก้าวเอา(นับก้าว) หลังจากนั้นครูจึงนำสิ่งของในห้อมมาวางไว้ให้นักเรียนสังเกตและเทียบเคียงความยาวว่าสิ่งของชิ้นไหนมีความยาวจากมากไปหาน้อย คาดคะเนจากสายตา นักเรียนส่วนใหญ่คาดคะเนได้แม่นยำ สามารถเรียงลำดับสิ่งของตามความยาวได้ เมื่อนักเรียนคาดเดาแล้วครูจึงกระตุ้นด้วยโจทย์ "หาสิ่งของ 5 ชิ้น และเลือกวิธีการวัดให้เหมาะสมกับของแต่ะชิ้น นักเรียนเลือกใช้การวัดเป็นนิ้ว เป็นเซนติเมตร และเป็นคืบ หลังจากนั้นครูและนักเรียนจึงทบทวนหน่วยการวัดโดยสังเกตจากอุปกรณ์การวัด ไม้บรรทัด ไม้เมตร สายวัด ตลับเมตร ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่อธิบายและบอกได้ว่า 1 ฟุตมี 30 เซนติเมตร / 12 นิ้ว , 1 เมตรมี 100 เซนติเมตร 1 กิโลเมตรมี 1,000 เมตร และสามารถวัดสิ่งของต่างๆโดยเลือกเครื่องมือในการวัดได้เหมาะสม แก้ปัญหาและคิดหาวิธีในการวัดของตนเองได้ เช่น พี่โซ่ : ผมเลือกสายวัดเพราะสายวัด วัดโค้งๆได้ แต่ไม้เมตรโค้งไม่ได้ , พี่ออย : จริงๆแล้วเราเอาเชือกว่าวัดก็ได้ ทำเชือกให้ยาวเมตรหนึ่งเท่ากับไม้เมตรครับ นักเรียนส่วนใหญ่อ่านค่าของระยะและเทียบเคียงระยะได้เลือกใช้เครื่องมือได้เหมาะสมกับการทำงาน นักเรียนกระตือรือร้นและสนุกกับการวัด สามารถทำงานเป็นกลุ่มและแนะนำแลกเปลี่ยนกันระหว่างการทำงานได้ดี
ตอบลบ